Kościół
Historia Kościoła.
Historia naszego Kościoła nierozerwalnie związana jest z obecną dzielnicą , a dawniej miejscowością – Ujazd- Mojs. Pierwsza wzmianka o wsi Mojs, położonej na Górnych Łużycach, pochodzi z 1362 r. Do 1526 r. Górne Łużyce należały do Czech, potem przejęła je Austria. W 1635 przeszły w ręce Saksonii, a od 1815 r. stały się własnością Prus.W podręczniku historii powszechnej możemy przeczytać wzmiankę o bitwie stoczonej na Ujeździe , we wrześniu 1757 r. podczas wojny 7-letniej. Na pamiątkę tego wydarzenia , w rejonie obecnego zalewu , był ustawiony pamiątkowy głaz.
Kroniki podają , że w 1825 r. Ujazd nadal był małą wsią. Było tu 81 domów, 2 majątki i szkoła ewangelicka. Zasadnicza zmiana w dziejach Mojsu nastąpiła po 1847 r. , bowiem wtedy dotarła tu linia kolejowa łącząca wieś z Legnicą, potem z Jelenią Górą i Frydlandem. Ujazd stał się węzłem kolejowym. W drugiej połowie XIX w. Mojs zaczął się gwałtownie rozwijać. Pięciokrotnie zwiększyła się liczba mieszkańców. To właśnie wtedy , w związku z tymi przemianami, ówcześni mieszkańcy Ujazdu dostrzegli potrzebę wybudowania świątyni.
Pierwsze nabożeństwo na Mojsie odbyło się 25 listopada 1894 r. Przewodniczył mu superintendent – pan Schultze. Następne nabożeństwa odprawiane były przez duchownych z Peterkirche. Ciekawostką jest fakt, że owe nabożeństwa odbywały się w sali w gospodzie STADT BRUNN (prawdopodobnie jest to dzisiejszy sklep – powszechnie zwanym „Stodoła”).
10 lipca 1898 r. wiernymi na Mojsie zaczął się opiekować wikary Bischoff, którego troska o dusze parafian ożywiła religijną potrzebę ewangelickich wiernych, aby posiadać godniejszy przybytek niż , służąca im do tej pory, sala restauracyjna. W 1898 r. zawiązało się stowarzyszenie na rzecz budowy kościoła. 17 lutego 1899 r. mieszkająca na Mojsie , pani Davida von Berge przekazała gminnej radzie parafialnej 10 tys. marek na budowę kościoła a Julius Arnade- właściciel fabryki oddał , na cele budowy, kawałek pola na Dolnym Mojsie. Przekazanie placu odbyło się 5 czerwca 1899 r.
Niestety , bardzo długo trwały pertraktacje z magistratem miejskim i dopiero 30 października 1905 r. pruski minister kultury wyraził zgodę na budowę świątyni.
W piątek – 24 listopada 1905 r. odbyła się uroczystość położenia kamienia węgielnego , a prawie rok później – 26 września 1906 r. uroczyście poświęcono dzwony. Obu uroczystościom przewodniczył pastor Schmidt. Ciekawostką jest fakt, że uroczystość poświęcenia dzwonów uświetniła pieśń wykonana przez nauczycieli i uczniów szkoły na Mojsie ( dzisiejsza Szkoła Podstawowa nr 2 ).
Świątynia została wybudowana w stylu neoromańskim, wg projektu architekta Fritsche z Elberfeld. Organy zostały wykonane firmę Sauer z Frankfurtu n. Odrą jako jej 997 dzieło. Źródła podają, że zainteresowanie budową świątyni było bardzo duże i znalazło wyraz w ofiarności wiernych. Sama cesarzowa – Augusta Wiktoria, żona Wilhelma II, ufundowała kwotę na wystrój wewnętrzny kościoła, za którą zakupiono żyrandol.
W 1929 r. Mojs został włączony administracyjnie do miasta i otrzymał nazwę Gorlitz-Moys.
Później przyszły lata wojennej zawieruchy. W 1945 r. Ujazd stał się częścią polskiego Zgorzelca, ąle co z naszą świątynią działo się do 1958 r. tego nie wiemy.
Pierwsza informacja o powojennych losach kościoła pochodzi z kwietnia 1958 r. kiedy to trwały rozmowy między Kurią Arcybiskupią we Wrocławiu, władzami wojewódzkimi a Senioratem Kościoła Ewangelickiego, na temat przekazania kościoła poewangelickiego w Zgorzelcu na potrzeby katolików. Rozmowy te zakończyły się pomyślnie w grudniu 1958r. i budynek naszego kościoła stał się własnością Parafii św. Bonifacego w Zgorzelcu. Nadmieńmy, że wówczas była to jedyna zgorzelecka parafia.
W czasie przekazywania budynku zaznaczono, że organy, ławki i dzwony oddano wcześniej kościołowi w Pieńsku, a centralne ogrzewanie powędrowało do Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Zgorzelcu. Pierwsze remonty naszej świątyni zostały przeprowadzone w 1960 r.
Od 1961 r. regularnie, co niedzielę , o godz. 13.00 odbywała się Msza św., którą odprawiali księża z kościoła św. Bonifacego. Proboszcz jedynej wtedy zgorzeleckiej parafii, ks. Jan Szyszka, był pierwszym, który patronował naszej świątyni i zabiegał o jej remonty. Od lipca 1962 r. w tej roli zastąpił Go Jan Kozak.
30 lipca 1965 r. do Parafii św. Bonifacego został skierowany ks. Stanisław Pasyk, któremu władze kościelne wyraźnie poleciły całkowitą obsługę wiernych na Ujeździe. W 1965 r. po raz pierwszy obchodzono uroczystość I Komunii św. Wtedy też podjęto wiele prac remontowych. Od sierpnia 1966 r. do pomocy ks. Pasykowi skierowano ks. Stanisława Śliwiaka, który pracował tu do lipca 1967 r.
Pierwszym dokumentem mówiącym nieco o naszej wspólnocie był kwestionariusz sumarycznego badania religijnego życia, sporządzony w lutym 1967 r. Według tego sprawozdania liczbę wiernych ustalono na 4 tys. osób, w niedziele i święta odbywało się po pięć Mszy św., istniał chór parafialny złożony z 45 osób. Było ok. 50 ministrantów oraz 9 Róż Żywego Różańca.
Od 1968 r. w użyciu była nazwa parafii Zgorzelec-Ujazd, chociaż nadal byliśmy częścią Parafii św. Bonifacego .
Dzisiaj Ujazd – Mojs, to dzielnica Zgorzelca. Dużo tu zieleni, domów jednorodzinnych. Jesteśmy trochę na uboczu wydarzeń, które się toczą w centrum miasta. Jednak , tak jak przed stu laty , tak i teraz najważniejszym miejscem jest Kościół, w którym , niejednokrotnie, przeżywamy najważniejsze momenty naszego życia.
2 kwietnia 1972 r. został wydany Dekret erygujący Rzymsko-Katolicką Parafię pod wezwaniem Św. Jana Chrzciciela w Zgorzelcu Ujeżdzie. Dokument ten podpisał arcybiskup Bolesław Kominek, a w życie wchodził z dniem 23 kwietnia 1972 r.
Do lipca 1972 r. parafią zarządzał ks. Stanisław Pasyk, którego wkrótce zastąpił ks. Michał Czajkowski. W latach następnych proboszczowie zmieniali się następująco :
Od X 1976 r. – ks. Zdzisław Seremak
Od VI 1980 r.– ks. Marian Boczek
Od VI 1986 r. – ks. Witold Sidor-Pidorski
Od 1995 r. – ks. Stanisław Kawzowicz
Od 1997 r. – ks. Marian Oleksy
Od 01 VIII 2019 r. - ks. Mirosław Makowski
Zmieniali się proboszczowie, zmieniało się oblicze naszej parafii.
W 1985 r. miały miejsce Misje Święte. W latach 80-tych parafia bardzo się rozbudowała. W 1991 r. liczbę wiernych ustalono na 10 tys. osób. W większości byli to ludzie młodzi. Po utworzeniu z części naszej parafii - nowej wspólnoty - pod wezwaniem Matki Bożej Łaskawej, nasza Parafia liczy obecnie nieco ponad 5100 mieszkańców.