• ółążść‡

Święta

Wtorek, V Tydzień Wielkiego Postu
Rok B, II
Uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Najśw. Maryi Panny

Wyszukiwanie

Sonda

Czy podczas wakacyjnych wyjazdów odwiedzasz sanktuaria i znane miejsca pielgrzymkowe?

Tak, staram się odwiedzić takie miejsce w każde wakacje.

Tak, zawsze szukam sanktuarium w pobliżu miejsca wypoczynku.

Nie, nawet nie pomyślałem/am, o takiej możliwości.

Spróbuję to zrobić w tym roku.


Kościół

Nasz Kościół, czyli my i budynek.

 

Historia Kościoła.

 

 

         Historia naszego Kościoła nierozerwalnie  związana jest z obecną dzielnicą , a dawniej miejscowością – Ujazd- Mojs. Pierwsza wzmianka o wsi Mojs, położonej na Górnych Łużycach, pochodzi z 1362 r.   Do  1526 r. Górne Łużyce należały do Czech, potem przejęła je Austria. W 1635 przeszły w ręce Saksonii,  a od 1815 r. stały się własnością Prus.W podręczniku historii powszechnej możemy przeczytać wzmiankę o bitwie stoczonej na Ujeździe , we wrześniu 1757 r. podczas wojny 7-letniej. Na pamiątkę tego wydarzenia , w rejonie obecnego zalewu , był ustawiony pamiątkowy głaz.

 

         Kroniki podają , że w 1825 r. Ujazd nadal był małą wsią. Było tu 81 domów, 2 majątki i szkoła ewangelicka. Zasadnicza zmiana w dziejach Mojsu nastąpiła po 1847 r. , bowiem wtedy dotarła tu linia kolejowa łącząca wieś z Legnicą, potem z Jelenią Górą i Frydlandem. Ujazd stał się węzłem kolejowym. W drugiej połowie XIX w. Mojs zaczął się gwałtownie rozwijać. Pięciokrotnie zwiększyła się liczba mieszkańców. To właśnie wtedy , w związku z tymi przemianami, ówcześni mieszkańcy Ujazdu dostrzegli potrzebę wybudowania świątyni.

 

         Pierwsze nabożeństwo na Mojsie odbyło się 25 listopada 1894 r. Przewodniczył mu superintendent – pan Schultze. Następne nabożeństwa odprawiane były przez duchownych z Peterkirche. Ciekawostką jest fakt, że owe nabożeństwa odbywały się w sali  w gospodzie STADT BRUNN (prawdopodobnie jest to dzisiejszy sklep – powszechnie zwanym „Stodoła”).

         10 lipca 1898 r. wiernymi na Mojsie zaczął się opiekować wikary Bischoff, którego troska o dusze parafian ożywiła religijną potrzebę ewangelickich wiernych, aby posiadać godniejszy przybytek niż , służąca im do tej pory, sala restauracyjna. W 1898 r. zawiązało się stowarzyszenie na rzecz budowy kościoła. 17 lutego 1899 r. mieszkająca na Mojsie , pani Davida von Berge przekazała gminnej radzie parafialnej 10 tys. marek na budowę kościoła a Julius Arnade- właściciel fabryki oddał , na cele budowy, kawałek pola na Dolnym Mojsie. Przekazanie placu odbyło się 5 czerwca 1899 r.

Niestety , bardzo długo trwały pertraktacje z magistratem miejskim i dopiero 30 października  1905 r. pruski minister kultury wyraził zgodę na budowę świątyni.

         W piątek – 24 listopada 1905 r. odbyła się uroczystość położenia kamienia węgielnego , a prawie rok później – 26 września 1906 r. uroczyście poświęcono dzwony. Obu uroczystościom przewodniczył pastor Schmidt. Ciekawostką jest fakt, że uroczystość poświęcenia dzwonów uświetniła pieśń wykonana przez nauczycieli i uczniów szkoły na Mojsie  ( dzisiejsza Szkoła Podstawowa nr 2 ).

 

         Świątynia została wybudowana w stylu neoromańskim, wg projektu architekta Fritsche z Elberfeld. Organy zostały wykonane firmę Sauer z Frankfurtu n. Odrą jako jej 997 dzieło. Źródła podają, że zainteresowanie budową świątyni było bardzo duże i znalazło wyraz w ofiarności  wiernych. Sama cesarzowa – Augusta Wiktoria, żona Wilhelma II,  ufundowała kwotę na wystrój wewnętrzny kościoła, za którą zakupiono żyrandol.

         W 1929 r. Mojs został włączony administracyjnie do miasta i otrzymał nazwę Gorlitz-Moys.

         Później przyszły lata wojennej zawieruchy. W 1945 r. Ujazd stał się częścią polskiego Zgorzelca, ąle co z naszą świątynią działo się do 1958 r. tego nie wiemy.

         Momentem kulminacyjnym było poświęcenie Kościoła- w środę 15 maja 1907r. Według dokładnej relacji, pochodzącej z ówczesnej lokalnej gazety, w tym dniu  wierni zebrali się w dotychczasowym miejscu spotkań parafialnych, czyli w gospodzie Stadt Brunn. Następnie , uroczystym pochodem przeszli do Kościoła, gdzie superintendent Haupt i wikary Weicht otrzymali klucze i dokonali otwarcia Domu Bożego.

         Pierwsza informacja o powojennych losach kościoła pochodzi z kwietnia 1958 r. kiedy to trwały rozmowy między Kurią Arcybiskupią we Wrocławiu,  władzami wojewódzkimi a Senioratem  Kościoła Ewangelickiego, na temat przekazania kościoła poewangelickiego w Zgorzelcu na potrzeby katolików. Rozmowy te zakończyły się pomyślnie w grudniu 1958r. i budynek naszego kościoła stał się własnością Parafii św. Bonifacego w Zgorzelcu. Nadmieńmy, że wówczas była to jedyna zgorzelecka parafia.

         W czasie przekazywania budynku zaznaczono, że organy, ławki i dzwony oddano wcześniej kościołowi w Pieńsku, a centralne ogrzewanie powędrowało do Prezydium  Miejskiej Rady Narodowej w Zgorzelcu. Pierwsze remonty naszej świątyni zostały przeprowadzone w 1960 r.

         Od 1961 r. regularnie, co niedzielę , o godz. 13.00 odbywała się Msza św., którą odprawiali księża z kościoła św. Bonifacego. Proboszcz jedynej wtedy zgorzeleckiej parafii, ks. Jan Szyszka, był pierwszym, który patronował naszej świątyni i zabiegał o jej remonty. Od lipca 1962 r. w tej roli zastąpił Go Jan Kozak.

         30 lipca 1965 r. do Parafii św. Bonifacego został skierowany ks. Stanisław Pasyk, któremu władze kościelne wyraźnie poleciły całkowitą obsługę wiernych na Ujeździe. W 1965 r. po raz pierwszy obchodzono uroczystość I Komunii św. Wtedy też podjęto wiele prac remontowych. Od sierpnia 1966 r. do pomocy ks. Pasykowi skierowano ks. Stanisława Śliwiaka, który pracował tu do lipca 1967 r.

         Pierwszym dokumentem mówiącym nieco o naszej wspólnocie był kwestionariusz sumarycznego badania religijnego życia, sporządzony w lutym 1967 r. Według tego sprawozdania liczbę wiernych ustalono na 4 tys. osób, w niedziele i święta odbywało się po pięć Mszy św., istniał chór parafialny złożony z 45 osób. Było ok. 50 ministrantów oraz 9 Róż Żywego Różańca.

         Od 1968 r. w użyciu była nazwa parafii Zgorzelec-Ujazd, chociaż nadal byliśmy częścią Parafii św. Bonifacego .

 

         Dzisiaj Ujazd – Mojs, to dzielnica Zgorzelca. Dużo tu zieleni, domów jednorodzinnych. Jesteśmy trochę na uboczu wydarzeń, które się toczą w centrum miasta. Jednak , tak jak przed  stu laty , tak i teraz najważniejszym miejscem jest Kościół, w którym , niejednokrotnie,  przeżywamy   najważniejsze momenty naszego życia.

         2 kwietnia 1972 r. został wydany Dekret  erygujący Rzymsko-Katolicką Parafię pod wezwaniem Św. Jana Chrzciciela w Zgorzelcu Ujeżdzie. Dokument ten podpisał arcybiskup Bolesław Kominek, a w życie wchodził z dniem 23 kwietnia 1972 r.

 

         Do lipca 1972 r. parafią zarządzał ks. Stanisław Pasyk, którego wkrótce zastąpił ks. Michał Czajkowski. W latach następnych proboszczowie zmieniali się następująco :

 

Od X 1976 r. – ks. Zdzisław Seremak

Od VI 1980 r.– ks. Marian Boczek

Od VI 1986 r. – ks. Witold Sidor-Pidorski

Od 1995 r. – ks. Stanisław Kawzowicz

Od 1997 r. – ks. Marian Oleksy

Od 01 VIII 2019 r. - ks. Mirosław Makowski

 

         Zmieniali się proboszczowie, zmieniało się oblicze naszej parafii.

W 1985 r. miały miejsce Misje Święte. W latach 80-tych parafia bardzo się rozbudowała. W 1991 r. liczbę wiernych ustalono na 10 tys. osób. W większości byli to ludzie młodzi. Po utworzeniu z części naszej parafii - nowej wspólnoty - pod wezwaniem Matki Bożej Łaskawej, nasza Parafia liczy obecnie nieco ponad 5100 mieszkańców.

Licznik

Liczba wyświetleń:
2849813

PAMIĘTAJMY O NASZYCH WIELKICH

100 rocznica urodzin św.Jana Pawła II

Beatyfikacja kard. Stefana Wyszyńskiego

Dzisiaj jest

wtorek,
19 marca 2024

(79. dzień roku)

Piesza Pielgrzymka Legnicka na Jasną Górę